[Superbat Fic] Mask (10/13)

[Superbat Fic] Mask (10/13)

Author: Bepine

Fandom: Batman, Superman

Pairing: Superman/Batman or Clark K./Bruce W.

A/N: นี่เป็นเพียงเรื่องที่สมมุติขึ้น ไม่ได้เกี่ยวข้องกับตัวละครจริงๆในที่นี้เลยแม้แต่น้อย โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

.

.

.

.

Shhhhh

 

-สวัสดี เมโทรโพลิส!!!! ฮิๆๆๆๆ-

 

ภาพของตัวตลกแห่งกอตแทมปรากฏบนหน้าจอทีวีทุกเครื่องในเมืองเมโทรโพลิส ใบหน้าขาววอกฉีกยิ้มกว้างจนถึงใบหูให้กับกล้องก่อนจะค่อยๆเขยิบออกออกมาช้าๆเพื่อให้กล้องเห็นทุกอย่างได้ชัดเจนยิ่งขึ้น…

 

 

 

-เอาล่ะ ดูซินี่ใคร อ้อ! คุณนักข่าวสาวสวยขวัญใจ Superman นั่นเอง ทาดา!!!-

โจ้กเกอร์ผายมือไปยังร่างของสาวเจ้าที่ถูกมัดติดกับเก้าอี้เหล็กเอาไว้ในสภาพสลบไสลไม่ได้สติ

 

 

 

-เอาล่ะ เอาล่ะ Superman ถ้าอยากช่วยหล่อนล่ะก็ กรุณามาคนเดียว อย่าตุกติกพาตำรวจหรือคนอื่นมาเชียว ไม่อย่างนั้น….-

ตัวตลกฉีกยิ้มกว้างยามที่ยกนิ้วขึ้นมาทำท่าปาดคอตัวเอง

 

 

 

-ฮิๆๆ คงรู้นะ แล้วก็เรื่องสถานที่….อย่ากะพริบตาเชียว…-

พูดจบแสงสีขาวจ้าก็ถูกเปล่งออกมาจากทีวีจนทุกคนที่ดูทีวีอยู่ต้องหลับตาหนีกันหมด พลันตัวหนังสีสีเกือบจะกลืนไปกับสีขาวก็ปรากฎขึ้นมาแวบหนึ่งก่อนจะจางหายไปอย่างรวดเร็ว

 

 

 

-รีบๆมาช่วยหล่อนน้า the man of steel ฮิๆๆๆๆๆ-

.

.

.

.

.

.

.##.

               บรูซที่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จเดินออกมาจากห้องน้ำอย่างสะลึมสะลือ…..เขาไม่ได้นอนทั้งวันเพราะเอาแต่นั่งคิดแบบสอบถามของตัวเอง สรุปคืนนี้เลยโดยอัลเฟรดกำชับให้เขาอยู่พักที่นี่ทั้งคืน บรูซเลยไม่ต้องออกไปเป็นThe dark knightเหมือนปกติ

 

 

 

 

 

 

เพราะวันนี้อากาศหนาว อัลเฟรดเลยเตรียมกางเกงวอร์มขายาวกับเสื้อไหมพรมแขนยาวที่ยาวเลยแม้กระทั่งมือให้เขา ถึงบรูซจะไม่ได้รู้สึกชอบชุดพวกนี้นักเพราะมันเก้งก้างน่ารำคาญทั้งยังหลวมโพรกสำหรับเขา แต่ก็ปฏิเสธไม้ได้ว่ามันให้ความอบอุ่นแก่เขาได้มากทีเดียว….แต่ทันทีที่บรูซตลบผ้าห่มคลุมร่างเตรียมตัวที่จะนอน แขกที่ไม่ได้รับเชิญก็พังหน้าต่างห้องเขาเข้ามา

 

—–

 

 

“กระจกนั่นเป็นของที่ราคาถูกที่สุดในบ้านก็จริง แต่มันก็ราคาสูงกว่าเงินเดือนนายนะ เคนท์” บรูซแขวะยามเมื่อมองเศษซากกระจกที่กระเด็นกระจายอยู่บนพื้นในห้องเขา โชคดีที่ห้องเขาเก็บเสียง เลยดูท่าว่าอัลเฟรดจะยังไม่ได้ยินความผิดปกติใดๆ

 

 

 

“โลอิสถูกโจ้กเกอร์จับตัวไป”

 

 

บรูซชะงักไปชั่วขณะก่อนจะดีดร่างของตนออกมาจากเตียงอย่างรวดเร็วเมื่อตั้งสติได้แล้ว “เก็บกวาดเศษแก้วซะ แล้วตามฉันมา ให้เบาด้วยล่ะ…”

 

 

บรูซ เวยน์ค่อยๆแง้มประตูห้องนอนของตนออกไปช้าๆ เหลือบสายตามองตามร่างของอัลเฟรดที่ค่อยๆเดินเข้าห้องของตนไปจนประตูปิดในที่สุด แล้วค่อยๆเปิดประตูเดินออกมาเงียบๆ เขารอจน Superman ออกมาแล้วจึงค่อยๆงับประตูลงเบาๆ

 

 

 

หวังว่าอัลเฟรดคงจะยังไม่รู้ตัวจนกว่าเขาจะกลับมาหรอกนะ….

 

 

บรูซได้แต่แอบภาวนาในใจก่อนจะพาบุรุษเหล็กไปยังทางลัดที่จะพาไปยังถ้ำค้างคาว

.

.

.

.

.

.

.##.

               “นายมีแผนหรือเปล่า…”

 

บรู— แบทแมนในชุดเครื่องแบบหันมาถาม Superman หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวคร่าวๆในขณะที่เปลี่ยนชุดไปเรียบร้อยแล้ว เขาเช็คอาวุธอย่างรวดเร็วอีกรอบก่อนจะเดินไปที่แบทโมบิล

 

 

 

“ไม่ แบทแมน เราจะไม่นั่งรถนั่นไป” Superman ขัดขึ้น “รถนั่นมันช้าเกินไป”

 

 

 

“งั้นเราไปเครื่องเจ็ทของฉั-”

 

 

 

“ไม่! นายจะไปกับฉัน นั่นจะเร็วกว่า” Superman พูดแทรก เขาเดินเข้ามาหาแบทแมนในชุดพร้อมรบที่เพิ่งจะใส่ไปเมื่อครู่ ชุดโลหะพิเศษที่สามารถกันเขาจากรังสีคริปโตไนท์ได้…..

 

 

 

“……”

 

 

 

“ฉันจะถือว่านายตกลง”

 

ว่าจบมือหนาภายใต้ถุงมือโลหะนั่นก็คว้าหมับเข้าที่เอวของแบทแมนแล้วยกร่างอีกฝ่ายพาดบ่าด้วยแรงที่ไม่มากนัก ก่อนจะเหาะออกไปด้วยความเร็วเกือบๆ 2 Mach*…..ใช่ โดยไม่สนใจเสียงบ่นตลอดทางของคนถูกยกพาดน่ะนะ…

.

.

.

.

.

.

.##.

               ห่างจากสถานที่นัดพบของโจ้กเกอร์ไปไม่ถึง 500 เมตร Supermanค่อยๆร่อนลงพื้นโดยมีร่างแบทแมนลงมาด้วย เขารีบคลายมือออกจากเอวของอีกฝ่ายยามที่อีกคนกระโดดผลุงหลุดออกจากบ่าไป Supermanแสร้งตีสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้แม้ว่าจะสังเกตเห็นใบหน้าบูดบึ้งของค้าวคาวยักษ์ตรงหน้าพร้อมด้วยเสียงก่นด่าประมาณว่าไอเอเลี่ยนมือไวบ้างล่ะ….. เขาเริ่มใช้สายตาของเขาสำรวจพื้นที่โดยรอบอีกครั้งก่อนจะหันไปพูดกับคนข้างๆ

 

 

“ที่นี่ไม่มีกล้องหรือเครื่องดักฟัง แต่ฉันมองทะลุกำแพงตึกร้างนั่นไม่ได้ คงจะถูกทาด้วยสีตะกั่ว”

 

 

แบทแมนพยักหน้าเรียบๆ เขาหยิบกล้องถ่ายความร้อนออกมาส่องไปยังตึกที่ว่านั่นบ้าง

 

 

“มีคนสามคนในตึก ถ้าเดาไม่ฟิดจากลักษณะความร้อนที่ออกมาจากร่างกาย คนด้านหน้าตึกคือโจ้กเกอร์ คนที่อยู่กับโลอิสที่ถูกมัดบนเก้าอี้น่าจะเป็นฮาร์ลี่ ควิน….นายไปล่อโจ้กเกอร์จากทางด้านหน้า ส่วนฉันจะไปช่วยโลอิสและจัดการกับฮาร์ลี่จากทางด้านหลัง”

 

 

“เข้าใจแล้ว” ซุปทำท่าว่าจะเหาะออกไปแต่ก็ต้องชะงักเมื่อมือของอีกฝ่ายเอื้อมมาคว้าแขนเขาไว้

 

 

“ระวังต้วด้วย….โจ้กเกอร์ไม่ใช่อาชญากรกระจอกๆ หัดใช่สมองคิดให้มาก”

 

แม้ว่าท้ายประโยคจะเหมือนหลอกด่า….แต่คลาร—Superman ก็แอบกดความดีใจเล็กๆนี้ไว้เงียบๆ

.

.

.

.

.

.

.##.

               “สวัสดี Superman มาเร็วดีนี่…ฮิๆๆๆ”

 

ทันทีที่Supermanเดินผ่านประตูเข้ามาเจ้าตัวตลกก็โผล่มาจากมุมมืดพร้อมหินสีเขียวในมือทันที ฝีเท้าของอีกฝ่ายก้าวเข้ามาใกล้ Superman ที่หยุดนิ่งยืนอยู่กับที่ที่รอยยิ้มบนริมฝีปากนั่นจะค่อยๆหายไปเมื่อไม่เห็นถึงผลลัพธ์ที่ต้องการ

 

 

 

“ให้ตายเถอะ นี่ฉันทำอะไรผิดไปเนี่ย”

โจ้กเกอร์หน้าซีด เขาพยายามใช้คริปโตไนท์ที่ถืออยู่เคาะๆกับชุดเกราะเหล็กของอีกฝ่ายแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากทำให้มันเป็นรอย

 

 

“แปลกใจล่ะสิ โจ้กเกอร์”

Superman คลี่ยิ้มตามแบบของตนก่อนจะง้างหมัดเตรียมต่อยอีกฝ่ายให้มันสมใจอยากซักหมัดสองหมัด

 

 

 

“อ้อใช่ ฉันลืมน้ำกรดนี่เอง”

โจ้กเกอร์คลี่ยิ้มกว้างชวนสยดสยองนั่นออกมาอีกรอบก่อนจะบีบหลอดน้ำกรดใส่ Superman เป็นผลให้ชุดโลหะที่ห่อหุ้มร่างของบุรุษเหล็กอยู่เกิดการหลอมละลายจนทำให้แสงจากคริปโตไนท์สัมผัสเข้ากับร่างโดยตรง

 

 

ซุปเปอร์แมนทรุดกึกลงไปกองกับพื้น ร่างทั้งร่างหนักอึ้นจนแค่จะทรงตัวก็ยังลำบาก….สิ่งสุดท้ายที่เขาจำได้ก็คือหมัดของโจ้กเกอร์ที่ซัดเข้ากลางกระหม่อมของเขาตรงๆก่อนที่เขาจะไม่รับรู้อะไรอีกเลย

.

.

.

.

.

.

.TBC.

               ใกล้จะมาถึงตอนจบแล้วค่ะ พล็อตอะไรๆในตอนนี้ก็ลงตัวเรียบร้อยแล้ว เฮ….จริงๆกะจะมาลงหลังสอบเสร็จเลย แต่คิดว่าลงตอนนี้ดีกว่า เพราะวันจันทร์กับอังคารหยุด ไม่รู้โรงเรียนอื่นหยดไหม แต่ทางนี้หยุด อา…..

เอาเป็นว่าตอนนี้ขอทอร์กสั้นๆเพราะไม่อยากสปอยฟิคตัวเอง แต่พล็อตหลังจากนี้มันจะแทบไม่มีอะไรจริงๆ….เพราะบีไพน์แต่งฉากบุ๊ไม่ได้——-

ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์นะคะ แม้จะไม่ได้ตอบทุกคอมเมนต์แต่มั่นใจว่าเราอ่านทุกคอมเมนต์เลย แฮ มีกำลังใจมากจริงๆ แล้วก็ต้องขอขอบคุณนักอ่านทุกคนที่ตามอ่านมาจนถึงตอนนี้จริงๆ นึกว่าจะไม่สามารถแต่งมาได้ขนาดนี้แท้ๆ ขอบคุณที่ยังไม่ทิ้งกันและเข้ามาพูดคุยจนมีกำลังมาปั่น….(แม้อากาศจะหนาวเย็นขนาดนี้)

ช่วงนี้บีไพน์มีสอบค่ะ ทั้งคณิตศาสตร์และฟิสิกส์ ที่แม้จะเป็นวิชาโปรดแต่ปี้ก็การบ้านท่วมหัวเอาตัวไม่รอดค่ะ อื้อหือ บานตะไท….ดังนั้นลายาวนี่พูดจริงค่ะ ขอสักสองอาทิตย์เป็นอย่างน้อย (แต่อาจมามากกว่านั้นไปถึงหลังปีใหม่ที่งานทุกอย่างจะกำหนดส่งพอดี…) เอาเป็นว่าถ้าปั่นงานเสร็จเร็วก็จะมาต่อจนจบให้เร็วที่สุดค่ะ…./(_ _)\ ยังไงก็ขออย่าเพิ่งทิ้งกันนะคะ

ปล.เราไม่รู้ว่าชุดกันไอ้รังสีคริปโตไนท์นี่แม่-ทำจากอะไร หรือว่ามันผสมอะไร แต่เห็นสีเงินเลยเขียนไปว่าเหล็ก….แต่จริงๆมันไม่ใช่เหล็หรอกค่ะเราว่า เพราะข้อต่อมันไม่ได้เยอะเหมือนironman แต่เราขอเขียนเป็นเหล็กละกันน่อ มันสะดวกบรรทัดมากกว่า….#เห?

ปลล.อย่างที่เคยอธิบายไปแล้วในฟิคสั้นเรื่องนึงว่า *Mach คือความเร็วมัคหรือเลขมัคนั่นเอง เป็นอัตราส่วยเทียบระหว่างความเร็วของเครื่องบินเหนือเสียงกับความเร็วเสียงในอากาศ อย่าง 2 มัคนี่ก็ประมาณว่าอีตาซุปเคลื่อนที่เป็นสองเท่าของความเร็วเสียงในอากาศอ่ะ