[Kingsman Fic] :: Jumping then falling into the most magical neighbor love :: {Hartwin} *Special*

Pairing: Harry Hart/Eggsy Unwin

Author: Bepine

Type: AU

Inspiration: Lolita — by Vladimir Nabokov Review by P’Tippuri

Warning: นี่เป็นเพียงเรื่องที่ถูกแต่งขึ้นเท่านั้น อาจมีเนื้อหาที่ส่อไปทางไม่ค่อยจะเหมาะสมบ้าง “โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านผนวกกับเปิดทัศนคติให้กว้าง” ถ้าทำสองข้อนี้ไม่ได้ก็กรุณากดออกจากหน้าเว็บนี้ไปอย่างสงบด้วยค่ะ

A/N: โดยส่วนตัวของคนเขียนเองก็ยังไม่เคยได้อ่านนิยายเล่มที่เอามาเป็นแรงบันดาลใจเลย หากท่านผู้อ่านพบข้อผิดพลาดประการใดก็สามารถท้วงติงได้ตามอัธยาศัย

.

.

.

.

:: บทเสริม ::

 

 

ครั้งสุดท้ายที่พวกเขาเจอกันคือตอนที่เอ็กซี่กลับมาเยี่ยมบ้านช่วงปี2  เป็นครั้งที่เอ็กซี่เล่นเพลง River flows in you ให้เขาฟังพร้อมกับสารภาพความในใจ แฮร์รี่จำได้ดีว่าเขาคว้าตัวอีกฝ่ายเข้ามาไว้ในอ้อมกอดแน่นแค่ไหนในตอนนั้น…..เพื่อที่จะปล่อยเอ็กซี่ไปอีกครั้ง…..เพื่อที่จะรอเวลาที่สมควร.

 

จากวันนั้นเอ็กซี่ก็ไม่กลับมาเยี่ยมบ้านอีกเลย ไม่ว่าจะหยุดช่วงซัมเมอร์หรือช่วงหยุดเทศกาล พวกเขาอาศัยวิดีโอคอลหากันบ่อยๆก็จริง แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าการได้เจอหน้ากันตรงๆย่อมดีกว่า หากแต่แฮร์รี่ก็ไม่กล้าถามสาเหตุที่ทำให้อีกฝ่ายไม่ยอมกลับบ้าน กลัวเหลือเกินว่าจะได้รับคำตอบที่เขาทำใจรับไม่ได้…..

 

กลัวว่าเด็กหนุ่มคนนั้นจะเปลี่ยนไป

 

ทุกครั้งที่พวกเขาคอลคุยกันจะเป็นตอนที่เอ็กซี่กลับถึงหอพร้อมอาบน้ำอาบท่าแล้ว ซึ่งก็คือเวลาประมาณ 21.00 น. และเพราะอีกฝ่ายมีงานหรือโปรเจคทยอยมาให้ทำตลอด ดังนั้นเวลาที่คอลกันเอ็กซี่มักจะนั่งทำงานหรือการบ้านไปด้วยเสมอ บ่อยครั้งที่แฮร์รี่คิดจะเสนอให้อีกฝ่ายลดเวลาการคอลกับเขาลงเพราะกลัวอีกฝ่ายจะทำงานส่งไม่ทันกำหนด แต่เขาก็ไม่สามารถพูดสิ่งที่คิดออกไปได้เมื่อเห็นสายตาทอประกายของอีกฝ่ายผ่านหน้าจอสี่เหลี่ยม…..แม้เอ็กซี่ไม่พูดแต่แฮร์รี่ก็รู้ ว่าอีกฝ่ายกำลังพยายามมากแค่ไหน.

 

ใช่ เอ็กซี่พยายามอย่างมากที่จะไม่ละเลยเขา ผู้ชายแก่ๆที่อายุก็ย่างเข้า50ไปเสียแล้ว

 

ระยะห่างของอายุของพวกเขาไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ตัวเขาในตอนนี้กลัวเหลือเกินว่าเด็กหนุ่มจะเปลี่ยนไป เพราะช่วงที่เอ็กซี่ไม่ได้อยู่หน้ากล้องตอนสามทุ่มอีกฝ่ายก็ต้องใช้ชีวิตกับเพื่อนฝูง กับครูบาอาจารย์ดังนั้นแฮร์รี่จึงกลัวเหลือเกินว่าเด็กน้อยของเขาจะเปลี่ยนไป ดังนั้นเขาจึงขอเห็นแก่ตัวใช้เวลาในช่วงหลังสามทุ่มให้คุ้มค่า บางครั้งแม้ตลอดการคอลจะไม่มีบทสนทนาแต่หัวใจของแฮร์รี่กลับรู้สึกอบอุ่นเหลือเกิน เพราะอีกฝ่ายจะคอยเงยหน้าจากงานขึ้นมาโปรยยิ้มให้เขาเป็นระยะ

 

รอยยิ้มของเอ็กซี่เหมือนน้ำที่รดลงบนต้นไม้ ซึ่งก็คือหัวใจของแฮร์รี่ ฮาร์ทเองนี่แหละ

 

รอยยิ้มที่บอกเสมอว่าเขายังคงเป็นคนคนนั้นของอีกฝ่าย.

 

✿

✿

✿

 

ปีครึ่งหลังจากนั้น เอ็กซี่เดินทางกลับบ้านในที่สุด เด็กหนุ่มเรียนจบก่อนปี4ตามเกณฑ์ปกติที่มหาลัยวางไว้ให้ เนื่องจากอีกฝ่ายพยายามอัดเวลาเรียนให้มากที่สุดในแต่ละปี ควบคู่ไปกับการลงเรียนซัมเมอร์

 

มาร์ธาถึงกับร้องไห้ในตอนที่เห็นเอ็กซี่อีกครั้ง เอาแต่บ่นเรื่องที่ลูกชายของเธอผอมลงไปมาก จัดงานเลี้ยงมื้อเย็นขนานใหญ่เพื่อที่จะขุนลูกชายเธอให้กลับมาสมบูรณ์เหมือนเดิม แต่ในสายตาของแฮร์รี่ เอ็กซี่ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย….

 

 

 

 

เอ็กซี่ย้ายเข้ามาอยู่บ้านแฮร์รี่ในช่วงปีที่สองหลังจากนั้นไม่นาน เมื่อน้องสาวยืนกรานว่าหล่อนโตมากพอแล้วที่จะอยู่บ้านคนเดียวได้เมื่อแม่ออกไปทำงาน ตอนนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่ได้เป็นความลับอีกต่อไปแล้ว อันที่จริงจะบอกว่าไม่เคยปิดบังเลยก็น่าจะถูก

 

ทุกเช้าที่แฮร์รี่ตื่นมาพบกับเอ็กซี่เป็นคนแรก มันเหมือนฝันที่เป็นจริงสำหรับเขา

 

ดื่มชาตอนเช้า กินข้าวด้วยกัน เก็บกวาดบ้านในวันหยุด รดน้ำ ทำสวน นั่งดูเอ็กซี่ทำงานอยู่ข้างๆไปพลางทำบัญชีร้านไปพลาง มันค่อนข้างเรียบง่ายกว่าที่หลายคนคิดแต่กลับมีความสุขอย่างเหลือเชื่อ

 

ในตอนนี้ แฮร์รี่ ฮาร์ท คิดว่าชีวิตของเขาสมบูรณ์แล้ว.

✿

✿

✿

“แฮร์รี่ อย่ากวน” เอ็กซี่ขยับคอหลบริมฝีปากร้อนหยุ่นที่ทาบทับลงมาบริเวณหลังคอรอบที่สามเห็นจะได้

 

อ่า ให้ตายเถอะ โดนสั่งเร่งต้นฉบับกะทันหันในช่วงนี้เนี่ยนะ แถมวันนี้ยังเป็นวันเกิดของแฮร์รี่ด้วย ใจจริงเขาก็อยากจะเอาใจอีกฝ่ายให้มากกว่านี้ ไม่สนงานห่าเหวอะไรนี่ที่จู่ๆก็เลื่อนเดดไลน์ แต่ร็อกซานบอกว่าถ้าเธอเก็บต้นฉบับจากเขาไม่ทันจะโดนว่าเอา ดังนั้นเขาจึงต้องมานั่งปั่นงานติดสปีดอยู่อย่างนี้ไง

 

“เธอสนใจแต่งานมาสามวันแล้วนะเอ็กซี่” อีกฝ่ายกระซิบเสียงเง้างอดข้างหูทำเอาใจเขาอ่อนยวบ ให้ตายเถอะทำไมคนแก่คนนี้ถึงได้น่ารักแบบนี้นะ

 

“ขอโทษนะครับแฮร์รี่ แต่งานนี้สำคัญกับเพื่อนผมมาก ถ้าผมส่งต้นฉบับไม่ทันเที่ยงคืนนี้ล่ะก็ร็อกซานจะโดนด่า” เอ็กซี่หันไปจุ้บเร็วๆที่ริมฝีปากอีกฝ่ายก่อนจะแทรกตัวเข้าไปในอ้อมกอดอีกคนที่อ้ารออยู่แล้ว หยิบโน้ตบุ้คมาวางไว้บนตักพิมพ์ต้นฉบับด้วยความเร็วสูง

 

“ร็อกซานยังไม่บอกเธออีกหรือ…เห้อ ช่างเถอะ” แฮร์รี่ถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง แว่วได้ยินเสียงทุ้มหัวเราะพร้อมกับขยับตัวยุกยิกหยิบกล่องแหวนมาวางบนแป้นพิมพ์ของโน้ตบุ้ค

 

เอ็กซี่ชะงักมือบนแป้มพิมพ์ไปชั่วขณะก่อนจะรีบกดเซฟงานหันมามองอีกที่นั่งซ้อนหลังเขาอยู่อึ้งๆ

 

“ร็อกซานกับฉันวางแผนหลอกให้เธอยุ่ง เพื่อนที่ฉันจะได้เซอร์ไพรส์เธอโดยที่เธอไม่รู้ตัว” แฮร์รี่่เอ่ยยิ้มๆ พยักพเยิดให้เขาเปิดกล่อวแหวน

 

เอ็กซี่เผลอชักสีหน้าใส่อีกฝ่ายไปแวบหนึ่ง โทษฐานที่ทำให้เขาต้องมาเร่งปั่นงานฟรี แต่ก็หยิบก่อนแหวนขึ้นมาเปิดอยู่ดี ในใจอดที่จะตื่นเต้นยินดีไม่ได้เมื่อพบแหวนทองคำเกลี้ยง pink gold อยู่ข้างใน

 

“เอ็กซี่” อีกฝ่ายกระซิบเสียงพร่าข้างหูขณะที่ยกโน้ตบุ้คจากตักของเขาออกไปวางดีๆบนโต๊ะตัวเตี้ยข้างๆโซฟาที่พวกเขานั่ง ก่อนจะหยิบแหวนในกล่องมาบรรจงสวมให้ด้วยตัวเอง ในตอนนั้นเองที่ชายหนุ่มเพิ่งจะสังเกตุเห็นว่าที่นิ้วนางข้างซ้ายของอีกฝ่ายก็สวยแหวนแบบเดียวกันอยู่

 

“คุณไม่คิดจะเอ่ยประโยคคลาสสิคอะไรบ้างเหรอ” เอ็กซี่อมยิ้ม หันไปหอมแก้มแฮร์รี่เบาๆ

 

“อยู่ด้วยกันมาสองปีแล้ว เลยคิดว่าเธอน่าจะสมยอม ไม่สิ….ก็เธอสมยอมมานานแล้วนี่” อีกฝ่ายเอ่ยด้วยสายตาพราวระยับขณะที่มืออุ่นร้อนค่อยๆไต่เข้ามาในสาปเสื้อเชิร์ตที่เอ็กซี่ใส่อยู่

 

“อ่า….ให้ตายเถอะ ไม่ทำที่โซฟา” เอ็กซี่พูดไปอย่างนั้นแต่ก็ขัดใจคนแก่จอมตะกละไม่ได้อยู่ดี

 

 

END

 

 

---

 

 

iiii0[]0iiiii จบแล้วค่า โอ้ย จริงๆอยากเขียนฉากน้องโดนกินนะแต่แบบก็สัญญากับตัวเองว่าจะไม่แต่งให้ฟิคนี้เรท แต่แหม อยากเขียนฉากคนแก่กินเด็กจังเลยโว้ย โอ้ย เวิ่นเว้อ ฟิคนี้สารภาพว่าลืมไปนานมากแล้ว แต่มาต่อเพราะมีคนคอมเมนต์ นี่เลยกลับมาอ่านฟิคตัวเองซ้ำอีกรอบนึงเพื่อที่จะค้นพบว่า อ้าว ไหนตอนพิเศษที่ฉันสัญญากับนักอ่านว่าจะแต่งไงวะ……แหะๆ ก็มาลงให้อ่านกันแล้วนะคะ สำหรับฉากกามนั้นเราคิดว่าสำหรับฟิคนี้คงไม่มี เพราะเรื่องนี้เราพยายามสื่อให้เห็นด้านอื่นๆเลยคิดว่าฉากกามมันไม่จำเป็น ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ